Pomimo tego, że początki łyżwiarstwa szybkiego nierozerwalnie wiążą się z udziałem w nim kobiet, to już jego zorganizowana forma, reprezentowana przez ISU i narodowe federacje, pozbawiła je możliwości rywalizacji w zawodach. Pierwszą federacją, która zgłosiła potrzebę zmian w tym zakresie był PZŁ. Dla Związku bezpośrednim impulsem do takich działań była determinacja młodej, siedemnastoletniej dziewczyny Zofii Dudówny (Nehringowej), która od 1927 r. regularnie uczestniczyła w treningach łyżwiarskich. W 1929 r. została dopuszczona do startu w zawodach. Tak sama wspomina swoje początki:
na łyżwach wyścigowych zaczęłam jeździć w r. 1929 i wtedy ustanowiłam pierwsze rekordy polskie, które były jednocześnie rekordami światowymi, ponieważ przede mną, żadna kobieta nie startowała w jeździe szybkiej. Miałam wtedy na 500 m — 1:02, na 1.000 m — 2:10, na 1.500 m — 3:28, na 3 km — 6:52, a na 5 km — 11:30.
Jednak, aby osiągnięcia pani Zofii mogły być uznane, konieczne było „zalegalizowanie” kobiecego łyżwiarstwa szybkiego przez ISU. Pierwsze próby w tym zakresie podjął PZŁ na XVI Kongresie ISU w Oslo w 1929 r. Zgłoszone wnioski uznano wówczas za niewystarczająco poparte i nie zyskały aprobaty federacji. Nie zniechęciło to jednak Związku, który ponowił swój wniosek na XVII Kongresie ISU w Wiedniu w 1931 r. Tym razem argumenty PZŁ przedstawione przez gen. Stefana Witkowskiego zostały uznane za słuszne, co w konsekwencji doprowadziło do przyjęcia uchwały wprowadzającej zmiany w regulaminie ISU. Dużym wsparciem dla polskiej inicjatywy było wystąpienie przedstawiciela USA dr S. Devey’a, który wygłosił tak żarliwe przemówienie, że wniosek został zaaprobowany większością głosów. Od tej pory kobiety mogły startować w zawodach ISU, co w konsekwencji pozwoliło na rejestrowanie ich osiągnięć w postaci rekordów. Tak wówczas pisano o sukcesie PZŁ:
Na terenie międzynarodowym Polska odniosła w łyżwiarstwie wyścigowem wielki sukces przez zapoczątkowanie u siebie po raz pierwszy na świecie oficjalnej zawodniczej jazdy pań na łyżwach wyścigowych i ulegalizowała oraz wprowadziła ją do przepisów Międzynarodowego Związku Łyżwiarskiego — a pierwsza rekordzistka Polski, Zofja Nehringowa otworzyła oficjalna listę rekordów światowych.
Cały artykuł dostępny pod linkiem: https://pzls.pl/cykl-histrii-lyzwiarstwa/