Leon Jucewicz urodził się w 1902 r. w Szwekni na Łotwie. Po powstaniu niepodległej Polski przyjechał z rodzicami do Warszawy, gdzie chodził do szkoły i uprawiał sport w AZS. Latem był lekkoatletą, zimą łyżwiarzem. Specjalizował się w biegach średnich i długich, wystąpił nawet w pierwszym oficjalnym meczu lekkoatletycznej reprezentacji Polski (Czechosłowacja – Jugosławia – Polska) w Pradze. Jednak większe sukcesy odnosił w łyżwiarstwie. W 1921 r. zdobył tytuł wicemistrza Warszawy (1500 m.), a w następnym sezonie rywalizował o miano wielobojowego mistrza kraju. Rywalizację tę przegrał z Wacławem Kucharem, ale to on pojechał na IO do Chamonix. Był to pierwszy, a zarazem ostatni akord łyżwiarskiej kariery Jucewicza. Zaproszony na zawody do USA (lipiec 1924) płynął przez Amerykę Południową, zszedł ze statku w Brazylii i pozostał tam na stałe, energicznie włączając się w nurt działalności społecznej wśród tamtejszej Polonii. Założył w Sao Paulo klub sportowy Polonia, którego był prezesem i tygodnik „Kurier Polski”, którego był naczelnym redaktorem i wydawcą. Jego życiową pasją sportową stał się tenis.
Cały artykuł dostępny na: https://pzls.pl/cykl-histrii-lyzwiarstwa/