Przedstawiamy ostatnią część historii łyżwiarstwa w II Rzeczypospolitej. W kolejnych artykułach skupimy się na czasach PRL-u, a to już wkrótce!
,,Rok 1938 r. był bardzo burzliwy dla wielu związków sportowych, w których dochodziło do licznych przesileń i zmian personalnych. Nie ominęły one i PZŁ. W lutym, po konflikcie z niektórymi członkami Zarządu, z funkcji prezesa ustąpił Edward Nehring. Do czasu zwołania walnego zgromadzenia jego obowiązki powierzono powołanemu w trakcie trwania kadencji wiceprezesowi Leonowi Chrzanowskiemu. Walne zgromadzenie PZŁ odbyto się 29 maja w Dolinie Szwajcarskiej. Wybrano na nim nowy Zarząd w składzie:
prezes Leon Chrzanowski,
wiceprezes Stefan Witkowski,
wiceprezes kpt. Alfred Theuer,
wiceprezes Jamont,
sekretarz Zbigniew Noskiewicz
skarbnik Zygmunt Nowakowski
członkowie – Józef Szczep, Jerzy Jurkowski, Aleksander Stenzel, Kowalski i Skulicz.
Tematem przewodnim dalszych obrad była organizacja mistrzostw Europy w łyżwiarstwie figurowym w Zakopanem w 1939 r. w czasie rozgrywania tam mistrzostw świata FIS. Ustalono, że nowym organem prasowym Związku zostanie tygodnik „Sport Polski”.
Po pięciu latach przerwy na fotel prezesa powrócił red. Chrzanowski. Do Zarządu ponownie wszedł też gen. Witkowski, a znakomitego niegdyś łyżwiarza figurowego Alfreda Theuera po raz czwarty wybrano wiceprezesem. Ten skład oznaczał silną reprezentację w PZŁ łyżwiarstwa figurowego.
Przed wybuchem wojny ostatnie walne zgromadzenia PZŁ odbyło się 23 kwietnia 1939 r. Przedłużyło ono mandat obecnego Zarządu oraz nadało godność członka honorowego gen. Stefanowi Witkowskiemu. Po sukcesie zakopiańskiej imprezy Uchwalono wszcząć starania o uzyskanie organizacji mistrzostw świata pań w Polsce w r. 1940.
Cały artykuł dostępny pod linkiem: Historia łyżwiarstwa w II Rzeczypospolitej – część X
