#OdkrywamyKarty: Artur Nogal

Czas na pokaz siły. W serii #OdkrywamyKarty przedstawiamy łyżwiarskich reprezentantów Polski. Czas na twardziela, który nie poddał się mimo ogromnego pecha na igrzyskach. Ubiegły sezon miał bardzo dobry, a ostatnio zmienił barwy klubowe. Poznajcie Artura Nogala.

Imię: Artur
Nazwisko: Nogal
Urodzony: 26 sierpnia 1990
Klub: GKS Stoczniowiec Gdańsk

 W OGNIU PYTAŃ…

Zmieniłeś klub – z Legii przeszedłeś do Stoczniowca. Jakie są powody?
Mam tu dużo większe możliwości, także większe wsparcie finansowe i lepsze zaplecze sprzętowe i obozowe.

Przeprowadzasz się w związku z tym do Gdańska?
Nie, to taka bardziej formalna zmiana. I tak jesteśmy niemal cały czas na obozach i trenujemy razem z kadrą. Na stałe mieszkam w Warszawie i nie planuję się przeprowadzać.

W poprzednim sezonie miałeś świetne momenty, ale też trochę pecha, bo nie raz do awansu do grupy A brakowało Ci kilku setnych. Jak go oceniasz?
Jestem już chyba przyzwyczajony do tego, że brakuje setnych sekundy. Taki już jest ten sport, że różnice są bardzo małe i często tak się zdarza – nie tylko mi, ale wielu zawodnikom. Sezon oceniam bardzo dobrze – jako jeden z najlepszych w mojej karierze. Uważam, że szczególnie dobrze było w Heerenveen, gdzie wystartowałem w grupie A, później na mistrzostwach świata też było nieźle. Mogę być bardzo zadowolony.

Wróćmy na chwilę do dalszej przeszłości. Męczą Cię pytania o igrzyska w Pjongczangu?
To już za mną i to zamknięty rozdział. Na szczęście w ostatnim czasie już nikt o to nie pyta – myślę, że ostatnim sezonem się obroniłem. Ludzie patrzą na to, co było w ubiegłym roku, a nie dwa lata temu.

Ja mimo wszystko do tego wrócę. Ale zapytam tylko jak sam oceniasz swój start na igrzyskach?
Było to dla mnie duże zaskoczenie, że taka rzecz mogła się wydarzyć i że wydarzyła się właśnie mi. Teraz mogę powiedzieć jedynie, że wielka szkoda, bo bardzo dobrze się wtedy czułem. Dlaczego do tego doszło? Nie wiem. Wcześniej nigdy mi się to nie zdarzyło. Może to taka lekcja pokory na przyszłość. Traktuję to jako pech i staram się do tego nie wracać.

Więc nie wracamy i skupiamy się na przyszłości. Jakie założenia na przyszły sezon? Chcesz się zadomowić na dobre w grupie A?
Tak, zdecydowanie chciałbym to zrobić. Ważnym celem będzie też dobry start na mistrzostwach Europy i mistrzostwach świata. W tym roku mamy w końcu mistrzostwa Europy na dystansach i to będzie okazja, by pokazać się z dobrej strony.

Jeśli chodzi o dystanse skupiasz się na 500 m, czy 1000 m także będziesz próbował dopracowywać?
Skupiam się na dystansie 500 metrów. Już od lat wiem, że dłuższe nie są moją dobrą stroną. Oczywiście, będę próbował startować na 1000 metrów, ale treningowo będę szedł raczej w stronę 500.

SZYBKA ODPOWIEDŹ…

REKORDY ŻYCIOWE:

NAJWIĘKSZE SUKCESY:

Igrzyska olimpijskie:
– 36. na 500 metrów w Soczi
– 36. na 500 metrów w Pjongczangu

Mistrzostwa Europy:
– brązowy medal w sprincie drużynowym (2018, Kolomna)
– 8. miejsce na 500 metrów (2018, Kolomna)

Puchar Świata:
– srebrny medal w sprincie drużynowym (2017/18, Mińsk)
– brązowy medal w sprincie drużynowym (2016/17, Heerenveen)
– 9. miejsce na 500 metrów (2017/18, Erfurt)

Mistrzostwa Świata Juniorów:
– złoty medal na 2×500 metrów (2010, Moskwa)

Puchar Świata Juniorów:
– złoty medal na 500 metrów (2009/10, Berlin)
– złoty medal na 500 metrów (2009/10, Collalbo)
– złoty medal na 1000 metrów (2009/10, Collalbo)
– brązowy medal na 1000 metrów (2008/09, Collalbo)

Mistrz Polski:
– 2017 w wieloboju sprinterskim
– 2017 na 2×500 metrów
– 2016 w wieloboju sprinterskim
– 2016 na 2×500 metrów
– 2015 w wieloboju sprinterskim
– 2014 na 2×500 metrów
– 2012 w wieloboju sprinterskim
– 2011 na 2×500 metrów