#OdkrywamyKarty: Kamila Stormowska

Czas na pokaz siły. W serii #OdkrywamyKarty przedstawiamy łyżwiarskich reprezentantów Polski. Czas na dziewczynę, która nie boi się wyzwań i agresywnej jazdy. Choć ma zaledwie 19 lat, Puchary Świata to dla niej chleb powszedni. Poznajcie Kamilę Stormowską.

Imię: Kamila
Nazwisko: Stormowska
Urodzona: 12 kwietnia 2000
Klub: KS Orzeł Elbląg

W OGNIU PYTAŃ…

W bardzo młodym wieku dołączyłaś do kadry, zaczęłaś jeździć na Puchary Świata. Czujesz się już obyta z tą rywalizacją? Czujesz się stałym członkiem światowej elity?
Można powiedzieć, że czuję się stałym członkiem, ale nie do końca jestem obyta. To jest sport i potrafi cały czas zaskakiwać. Nie mogę powiedzieć, że już zawsze wiem co robić – czasem muszę pomyśleć co zrobić, gdy zamierzona taktyka nie daje skutku. Wciąż się uczę.

Jaki dystans najbardziej Ci odpowiada?
Chyba 1000 metrów. Wydaje mi się, że najlepiej potrafię go przejechać i taktycznie rozegrać ten bieg. Uważam, że to jeden z trudniejszych dystansów. Potrzeba na nim wytrzymałości szybkościowej, szybkości, dobrej techniki i taktyki.

Masz swoją idolkę na tym dystansie?
Szczerze mówiąc nie – nie mam idoli. Ale zawsze fajnie popatrzeć jak jeżdżą Holenderki – Suzanne Schulting czy Rianne de Vries. Zawsze można coś z ich biegów wyciągnąć.

Ostatni sezon był dla Schulting wybitny. Ty z kolei miałaś sporo upadków i kar. Ten pech już za Tobą?
To okaże się w sezonie. Na treningach upadam coraz mniej. Mam nadzieję, że będzie to też tak wyglądało podczas startów.

Pracujesz nad tym aspektem jakoś specjalnie?
Nie. Myślę, że moje upadki wynikają z tego, że jestem agresywna na lodzie. Nie boję się podejmować różnych kroków i… czasem działam zanim pomyślę. Czasem to dobre, a czasem złe i wynikają z tego upadki i kary.

Miałaś już parę świetnych biegów. Który Twoim zdaniem był najlepszy?
Jeden z najlepszych biegów, jaki pamiętam to start na Pucharze Świata w Ałmatach w ubiegłym sezonie na 1000 metrów. Dostałam dyskwalifikację, ale pokazałam tam walkę i to z zawodniczkami ze ścisłej czołówki Pucharu Świata. Pamiętam ten bieg – pamiętam, że zrobiłam karambol i wywaliłam z sześć osób (śmiech). Ale naprawdę bardzo dobrze wspominam te zawody. Wydaje mi się, że także mistrzostwa świata juniorów – tam z kolei na 500 i 1500 metrów – miałam bardzo udane. Na 1000 metrów nie starczyło mi już niestety sił. Byłam zmęczona – nie tylko samymi biegami, ale też tym, że złapałam chorobę tuż przed samymi mistrzostwami.

Walka na lodzie Cię kręci?
Pewnie, że tak! Jedną z najlepszych rzeczy w short tracku jest wyprzedzanie. Po to się to ogląda i po to się to trenuje. Jasne, trzeba robić to umiejętnie – ja się tego uczę.

SZYBKA ODPOWIEDŹ…

REKORDY ŻYCIOWE:

NAJWIĘKSZE SUKCESY:

Mistrzostwa Europy:
– 8. miejsce w sztafecie (2019, Dordrecht)

Mistrzostwa Świata Juniorów:
– 4. miejsce w sztafecie (2016, Sofia)
– 6. miejsce na 500 m (2019, Montreal)
– 7. miejsce w sztafecie (2017, Innsbruck)
– 7. miejsce w sztafecie (2018, Tomaszów Mazowiecki)
– 8. miejsce na 1000 metrów (2019, Montreal)

Puchar Świata:
– 6. miejsce w sztafecie (2018/19, Salt Lake City)
– 7. miejsce w sztafecie (2018/19, Drezno)
– 7. miejsce w sztafecie (2018/19, Ałmaty)
– 7. miejsce w sztafecie (2016/17, Calgary)
– ćwierćfinał na 1000 metrów (2018/19, Salt Lake City)

Mistrzyni Polski:
– 2018 na 1000 metrów