W tej części dowiecie się m.in. o pierwszych zorganizowanych Mistrzostwach Europy, pierwszym stowarzyszeniu na Węgrzech, o rozwoju łyżwiarstwa w krajach skandynawskich oraz o łyżwiarskich sukcesach Norwegów.
Pierwsze stowarzyszenie łyżwiarskie na terenie Węgier powołano w dwa lata po utworzeniu nowego państwa związkowego Austro-Węgier ‑ w roku 1869. Początkowo nazywało się ono „Pesti Korcsolyázó Egylet”, a w roku połączenia Budy i Pestu stowarzyszenie zmieniło nazwę na „Budapesti Korcsolyázó Egyletre” — zwane popularnie BKE. Stowarzyszenie posiadało wspaniale urządzone, olbrzymie jak na owe czasy lodowisko o powierzchni 53800 m2.
W sezonie 1894/95 BKE zorganizowało pierwsze Mistrzostwa Europy w łyżwiarstwie szybkim, Stowarzyszenie uczestniczyło w tworzeniu Międzynarodowego Związku Łyżwiarskiego (ISU) i reprezentowało Węgry na arenie międzynarodowej aż do powołania w 1909 r. Węgierskiego Związku Łyżwiarskiego. W tym samym roku Związek Węgierski wraz z BKE zorganizował na zlecenie ISU kolejne Mistrzostwa Europy w łyżwiarstwie szybkim. I Wojna Światowa, a następnie bardzo słabe zimy, osłabiły na Węgrzech ruch łyżwiarski i dopiero w latach 30-tych XX w., głównie dzięki współpracy z Austrią wróciły one do wysokiego poziomu sportowego w łyżwiarstwie figurowym.
Drugim, odrębnym ośrodkiem ruchu łyżwiarskiego w Europie były kraje skandynawskie z Norwegią na czele. W wielu pracach związanych z historią łyżwiarstwa Norwegia uważana jest za kolebkę jazdy na łyżwach. Przywoływane są tutaj teksty z Eddy — zbioru starych nordyckich pieśni na cześć bogów i bohaterów, skomponowanych na Islandii w drugiej połowie XII wieku. Teksty te są jednak przeplatane alegorycznymi porównaniami oraz symbolicznymi odniesieniami i konotacjami a nie oparte na naukowo ustalonych danych. Tekst mówi o chodzeniu po lodzie, ale prawdopodobnie oznacza to prymitywną formę narciarstwa biegowego.
Czytaj więcej: https://pzls.pl/cykl-histrii-lyzwiarstwa/
